Sastra_Kabeh Dadi Sedulur

KABEH DADI SEDULUR

Satemane sesrawungan lan kekancan iku mujudake sawijining bab kang wigati tumrap kabeh manungsa. Wektu kuwi aku esih klas loro SMP. Aku nduweni kanca kang raket banget wiwit klas 5 SD. Aku lan Ita pancen wis raket amarga Ita kuwi bocah kang apik lan jujur. Aku lan Ita wis ngerti watake dhewe-dhewe. Tiyang sepuhku wis ngerti Ita kuwi bocah kang apik. Aku lan Ita seneng menawa dolanan congklak.

Wanci setengah pitu, Ita marang omahku kanggo mangkat sekolah bareng. Aku lan Ita mangkat sekolah kanggo angkotan biru nom. “Ra, aku nyilih duwit marang koe,ana ora?”pitakone Ita marang aku. “Pira ta”,wangsuli aku. Banjur Ita nambahi “ Kanggo tumbas buku Rp 20.000,00 wae”. Lan aku nambahi maneh “ Ana ta, nanging aku kanggo tumbas kadone mba Evi, tapi ora papa wis Ta, iki go koe “.

Sawise tekan sekolah aku lan Ita mlebu klas. Ita karo aku beda klas, Ita klas XII B lan aku klas XII A. Wektu istirahat aku lan kancaku tumbas jajan ana ing ngarep sekolah, banjur aku ketemu Ita. Ita karo kancane tumbas jajan kang padha karo aku. Sawise kuwi aku mlebu klas lan nyiapake buku kanggo pelajaran matematika.

Watara jam rolas, bel sekolah ndegek banjur bocah-bocah padha metu saka klas. Ita wis ngenteni aku ing ngarep klas. Aku lan Ita mulih bareng. Ita dolan ndhisik ing omahku. Sesuke Ita gawa kado kanggo mba Evi sing lagi ambal warsa. “Mba iki kanggo mba Evi saking Rani”. Banjur mba Evi wangsuli “Lho ana apa iki?”.  Ita nambahi “ Wingi aku nyilih duwite Rani mba, kanggo tumbas buku banjur aku iki wangsuli kanggo kado wae”.

“Oh, matur nuwun Ta ,wis gawe repot”, nambah mba Evi. Rani sing ngerti kadadeyan wau banjur kaget lan ngucapke nuwun kanggo Ita kang wis gawe mba Evi seneng marang kadone.